Brak honden: Duitse, Engelse, Franse en Hongaarse Brak

Een Brak is een hondenras dat tot de jachthonden behoort. Deze rassen rennen luid blaffend achter wild gaan. Kenmerkend zijn de hangende oren, korte vacht en de stevige bouw. Er bestaan verschillende soorten Brak honden. De meest populaire is de Duitse Brak. Maar ook de Engelse, de Franse en de Hongaarse Brak zijn leuke, afhankelijke en sociale rassen.

Het ontstaan van Brak honden

Een Brak hond is een jachthond. Ze worden al eeuwenlang voor de jacht ingezet. Deze honden zijn in staat om een dier op te sporen en op te drijven. Maar ook apporteren als het geschoten is. Dit zijn verschillende technieken die niet elk ras goed kan.

Brakhonden zijn eigenlijk drijfhonden in een meute. Het gaat hier om jachthonden die het wild zoeken en net zolang opjagen totdat het uitgeput raakt. De honden jagen op het wild en rennen vooruit. De jager komt hier achteraan en blijft de honden volgen.

Een Brak hond (meervoud Brakken honden) is een edele hond. Dit komt omdat het jagen vroeger alleen voor mensen van adel was.

Er bestaan verschillende soorten Brak honden. De meest twee bekende soorten zijn Beagle en de Basset. Maar er zijn ook rassen die specifiek de naam ‘brak’ in hun naam hebben. Hieronder een omschrijving van deze rassen.

De Duitse Brak

Dit ras behoort tot de lopende jachthonden. Het is een hoogbenig ras met een krachtige bouw. Het hoofd is licht en langgerekt. De hangende oren zijn vrij lang, ongeveer 14 cm. De hond zelf heeft op volwassen leeftijd een hoogte van 45 tot 55 centimeter.

De vacht is kort en zeer dicht. Hij kan een beetje ruw aanvoelen. De Duitse Brak komt in verschillende kleuren voor waaronder rood, geel of bruin. Er is bijna altijd een doorlopende witte bles aanwezig. Soms is het puntje van de staart witgekleurd.

De Engelse Brak

Ondanks dat er vaak over de Engelse Brak wordt geschreven, bestaat dit ras niet. Veel mensen bedoelen de Engelse Foxhound. Dit is een geurhond, specifiek gegokt om op vossen te jagen. De hoogte van dit ras bedraagt 51 tot 69 cm. Hij heeft een dikke schedel en een lange snuit.

De Engelse Foxhound wordt in verschillende kleuren gefokt. Meestal heeft hij drie kleuren waaronder bruin, zwart of rood met wit.

Deze hond is erg sociaal, zachtaardig en tolerant tegenover kinderen en andere huisdieren. Hij heeft een ontzettend groot uithoudingsvermogen. Het is dan ook een ras dat flink beziggehouden moet worden.

Sommige van deze honden krijgen te maken met nierziekte, epilepsie of heupdysplasie. Verder zijn er weinig gezondheidsproblemen bij dit ras bekend.

De Franse Brak

Deze jachthond staat hoog op de poten. Reutjes worden ongeveer 64 cm hoog, teefjes 62 cm. De Franse Brak behoort hiermee tot de grotere rassen. De vacht is kort en ligt dicht op elkaar. Je komt hem voornamelijk in het wit en zwart tegen, maar soms ook in andere kleuren.

Net als alle andere brakhonden heeft ook de Franse Brak grote, hangende oren. De ogen zijn altijd donker van kleur. De staart is dun en wordt naar beneden gedragen. Alleen tijdens de jacht staat deze recht naar achteren.

Oostenrijkse Brakhond

Maar liefst vier verschillende rassen behoren tot de Oostenrijkse Brakhond.

De Tiroler Brak is de bekendste. Dit ras heeft een schofthoogte van 42-50 cm. De korte vacht is rood, zwartrood of driekleurig.

De Alpenländische Dachsbracke lijkt qua uiterlijk op een teckel. Hij is maximaal 38 cm groot en is hiermee de kleinste brakhond. De vacht is rood met zwarte delen. De beharing is een beetje ruw en lichtgolvend.

De Steirische Rauhaarbracke heeft een hoogte van 45-53 cm. Zijn ruwe vacht is rood tot vaalgeel van kleur.

De Brandlbracke is de vierde soort onder de Oostenrijkse brakhonden. Dit ras is 48-55 cm groot. Hij heeft een zwarte kleur met vlekken. Boven de ogen heeft hij gele vlekken, op de borst en keel een witte vlek.

Alle Oostenrijkse brakhonden zijn harde werkers. Ze hebben een stabiel karakter, waardoor ze ook geschikt zijn als waakhond. Wel hebben deze rassen voldoende ruimte nodig om te bewegen. Bijvoorbeeld dagelijks een flinke wandeling, of een grote buitenruimte.

De Hongaarse Brak

Dit ras staat ook wel bekend als de Transsylvaanse brak oftewel de Erdélyi kopó. Het gaat hier om een zeldzaam ras waarvan de geschiedenis niet zo goed bekend is. Het was zeer waarschijnlijk dé jachthond van de Hongaarse adel. In het jaar 1901 werd een stamboek voor dit ras geopend.

De Hongaarse Brak is zowel langbenig als kortbenig. De schofthoogte ligt tussen de 55 en 65 cm met een gewicht van maximaal 25 kg. De vacht is kort en stug. Meestal is de kleur black and tan, oftewel zwart met een gele aftekening. Soms komt er wat wit in de vacht voor.

Dit ras heeft een zeer sterk jachtinstinct. Hij is dan ook uitermate geschikt voor de jacht. Wanneer hij voldoende beweging krijgt is hij ook geschikt als gezinshond. Wel heeft hij dagelijks veel beweging nodig. Daarnaast is een goede opvoeding erg belangrijk.

Houd er rekening mee dat hij er tijdens de wandeling vandoor kan gaan wanneer hij wild ruikt. Roepen heeft geen zin, het dier komt niet terug. Blijf op dezelfde plek staan. Zodra de Hongaarse Brak het geurspoor kwijt is keert hij weer terug.

Het karakter is temperamentvol. Wanneer de hond uit de puberteit is, wordt hij iets rustiger. Wel blijft hij zijn hele leven lang speels.

Nederlandse Brak

Er bestaan geen Nederlandse Brakhonden. Nederlands telt negen nationale hondenrassen. Dit zijn de Hollandse heder, de Drentse patrijs, de Nederlandse schapendoes en de Hollandse Smoushond. Ook de Stabijhoun, de Wetterhoun, de Saarlooswolf-hond, het Markiesje en het Nederlands Kooikerhondje zijn Nederlandse rassen. Hier zitten geen Brakhonden bij.

Bijgewerkt: 10 september 2024

Over mij

Ik ben Bianca en sinds 1999 Rijksgediplomeerd hondentrimster. In een dierenartspraktijk deed ik extra kennis op. Daarnaast schreef ik meer dan 10.000 artikelen over dieren en ben ik auteur van het Honden Trimboek.